Dag 8

Dag 8 Luneville-Darnay. 91km

Vanmorgen toen ik opstond zag ik vreselijk tegen deze dag op. Hoe hou ik godsnaam dit gestoemp over deze heuvels vol. Alweer vroeg op, alweer alles alleen doen, en dan vanavond weer koken boodschappen, en dan maar hopen dat ik ok herstel om dan daarna weer 60 en 70 km te rijden. Pffff. Ik maak het bij Stefan bespreekbaar en zeg hem datums niet zo goed voel en dat ik wil kijken om toch misschien in charmes naar de camping te gaan ipv naar Darney. Ook leg ik hem uit dat de mont ventoux niet een vast gegeven is en veel tijdsdruk met zich meebrengt en dat we daardoor eigenlijk geen rustdag hebben,terwijl we die wel nodig hebben. Dat geeft rust bij ins allebei.

We vertrekken vol goede moed en beginnen de dag met jasje aan. Op en neer richting charmes. In charmes uitgebreid gegeten, en even de route doorgenomen, en besloten toch door te rijden. Dit gaan we fiksen vandaag. Alleen die wind. Vanaf 1100 uur neemt de wind toe uit de verkeerde richting; tegen, bleek, dat betekend bergop wind tegen, bergaf wind tegen, vlak wind tegen. De energie neemt langzaam af. En ergens met nog zo een 15 te km te gaan breekt er iets in Stefan. We lassen een stop in, en hij is Kwaad op de bergen, op de wind, op Frankrijk. We hebben nog 1 klim voor de boeg. En ineens zijn daar onze routegenoten Arne en Jantine weer, daar fleurt hij van op.

Met goede moed beginnen we aan het laatste stuk, maar daar lijkt geen eind aan te komen. Allemaal klimmetjes op en neer ( met name op, een veel wind) we halen nog een stel in op super de luxa idworkx fietsen. Maar het beste is er bij ons toch echt we af, en dan rijden we Darney in, en hups vrijwel direct is daar de camping. Er staan meer fietsers.

Pfff dit was echt heftig en veel, ik voel mijn hele lijf. Het vaste ritueel eerst maar afwerken, allebei een bidon Isostar naar binnen klokken, een paar stukken worst, een nectarine. En dan de tent omhoog. Douchen, omkleden, en Stefan bij de tent en nog even wat inkopen doen in de intermarche op 700 meter. Vanavond pasta met biefstuk, rouwkost, meloen en lekker sap. We kunnende weer tegen voor morgen. Dan maar 56 km maar ook toch weer veel klimmetjes. We gaan port sur Saône..ik voel me beter dan gisteren, we zitten goed op weg en trappen stevig door.

Gevoelens.

Moe en onzeker of dit mij wel gaat helpen om uit te rusten om het volgend lff seizoen te beginnen. Werkloos gelukkig heel ver weg op dit moment. Ik slaap niet zo goed maar rust ook uit. Vanmorgen was er wel een belangrijk inzicht. Laat alle doelen maar los en focus op de reis. Op het samenzijn, de omgeving, de natuur, in plaats van alleen maar met dat rigide plan bezig te zijn. Dat plan is een leidraad, meer niet. Dus kijk er naar met een open blik. Je mag ook gaan uitrusten vandaar..ik vind vakantie een moeilijk ding. Wat is dat eigenlijk. Ik heb nooit gekerd om te lanterfanteren of uit te rusten. Stefan zei vandaag nog dat ik maar eens van moest leren hoe je kunt uit rusten. Ik voel ook respect naar die 14 jarige die toch maar al die bergen omhoog rijd, en zo maar 91 km rijd. Verschrikkelijk knap van hem.

Hoofdstuk van Stefan

Wind! Waai waai de hele dag. En dan 91 km fietsen met fikse klimmetjes. Man, niet leuk. Maar we hadden ook een vreemd gedeelte. We dachten dat we een recht stuk kregen, nee dus! Heel veel klimmetjes. We komen aan om 14:30 aan en starten de backup. Hebben ook 1 joker gescoord! Dat betekend… 1 dag rust! Yahoo! Waar we die plannen, zien we morgen wel. Nu nog proberen te slapen met padvinders naast ons. Phoe, dat word nog een nacht.

Truste! Stefan 😉