Dag 15

Dag 15 Pont d’Ain-Meyrieux les Etangs 85km

De rustdag had nog een lastig staartje, Stefan raakte zijn zonnebril kwijt en dat zette de hele dag nog eens op scherp. Dikke tranen, zichzelf slaan, schreeuwen, buiten zichzelf van verdriet, schaamte en spijt, wat een tranen. Ook hield het niet droog, de onmacht en de machteloosheid zijn dan zo enorm. Met name het vooruitzicht van Stefan zonder bril en wat dat wee zou kunnen gaan betekend trok ik niet. Ook dat hij zo slecht op zijn spullen let is voor mij gewoon soms teveel. Toch heb ik hem ook weer kunnen troosten, we hebben samen gehuild, ik heb vastgehouden en hij kon me toelaten in zijn verdriet. Dat was fijn..

In de nacht nog wat druppels, snel de tent dicht maar de verwachtte regen bleef uit.

We waren vroeg op vandaag 0615 voor mij en 0630 voor Stefan. de verwachting was veel hitte en harde wind, vandaar. de spullen ingepakt, en ontbeten met veel fruit en wat brood en hup op de fiets klaar voor een lange dag op de fiets. Stefan mijn bril gegeven, en afgesproken dat als we een grote supermarkt tegenkomen dat we even een nieuwe bril scoren.

We gaan als de brandweer, heel vlak, geen wind, lekker weertje, in 1,5 uur trappen we 33km weg en staan we in blyes voor de eerste rust. Stefan is in goede doen, goedgeluimd en sterk. Dat gaat goed. We komen zelfs de fietsen van onze buren tegen in loyettes vlak voor de brug over de Rhône. Door maar weer richting Tigue daar komen we eerste bordjes voor de le Clercq tegen. Ernaar toe en op zoek naar een zonnenbril. Wat een mega winkel. Mijn hemel. Na wat rondsnuffelen vind ik er een naar wens, gekocht en weer verder.

Langs een loc op een rotonde, naar het volgende rustpunt in Vaulx Milieu. We zitten al op 66km nog maar 17 te gaan maar die worden wel lastig. Nog een paar bananen gehaald en cola en een orangina, en vlak voor de klim drukken we die naar binnen, nog even pissen en hop daar gaan we 8% 1500meter. Alles kraakt, en piept aan de fiets en brand en schreeuwt in de benen. We komen de eerste steilte over, dan bolt het iets uit en hop de volgende, en zo volgen er nog 3. Pfff we staan in Four en daar gaat het feest verder 8, 7 en 6% in diverse lengtes, maar al met al is het gewoon 1 lange steile klim van ongeveer 7 km lang via la grande foret langs de radarbol, die we al van verre hadden gezien. Ineens zijn we na het nodige geploeter bovenaan bij de radarbol. Waahoe we zijn er, warm zweet, pffff, dorst.

Naar beneden naar Artas. Slechte weg dus toch weer bijremmen, het dorp in en even oriënteren. Nog maar 4 km maar met toegift,eerst 10% 300, krik krak Krok, piep Auw zweet puf hijg, heet, benen Auw maar ik haal het, meteen door 6% 600 richting de watertoren, pff die lijkt steiler dan de hele 8% van daarvoor, nog een 7% 900 en dan staan we naast de watertoren op de berg en zien we ook weer de radarbol, jippie het klimmen zit erop voor vandaag en zelfs de camping wordt al aangegeven, base de loisirs du moulin, Dat geeft moraal.

We gaan naar beneden en al snel vinden we meyrieu les Etangs en de camping, jippie, het is 1315 en we zijn er al. Ik voel mijn benen.

Tent omhoog, douchen en bijkomen. En tijdens het eten een enorme stortbui, die zitten we even binnen uit. En daarna, komt er een man met een enorme hamer.

Ik kruip de tent in, ga op de slaapzak liggen en ga even helemaal uit. Het heeft toch meer van me gevergd dan ik had gedacht. Ik doe 1,5 uur mijn ogen dicht en trek weer bij. Gelukkig.

Stefan ontspant met de iPad. We koken bij de picknick tafels onder het afdak, wassen af en zijn bij dat we weer alleen met elkaar zijn zonder allerhande anderen die zich bij ons willen aansluiten. We zien uit naar morgen en zijn blij dat we steeds verder het zuiden in zakken. Mont Ventoux trekt Nog steeds. Voorlopig houden we ons aan de route naar het zuiden. Morgen naar Saint Donat sur l’herbasse 64 km, dat scheelt een jas met vandaag.

Gevoelens,

Sterk maar ook wat alleen. Mis Hélène en Alex. Ook zin in wat meer comfort. Pfff het weinige slapen speelt net het meeste parten..

Hoofdstuk van Stefan

Mijn hemel, wat een rustdag gisteren zeg! Zo terrible, denk dat ik daar maar niks schrijf. Anyway, vanmorgen vroeg op Inv. Met het weer. Eerst vlak. Turbo aan, hatseflats! Zo gepiept! Na Vaulx milieu was het toch nog pittig. Hop 8% 1500, hup, 7% 600 pff. Na onze rust 10% 300. Dacht hem te gaan halen… Verdorie! Te hard getrapt! Halverwege lopen! Oef, hijg, duw, trek, sjor, walrus (wha?). Na een paar klimmen staan we te recupereren op le campinge. Weer het gevoel van gisteren, eindeloos gamen… Dus niet! Ha! Take that, brains! Na het eten typen, onweer spotten (uh oh!) en slapen. Morgen berggeit modus aan, dat belooft nog wat!

Tot morgen! Stefan 😉