Dag 12

Dag 12 Poligny-la Tour du Meix 48km

Vandaag dag 12. Uitzonderlijk slecht geslapen. Een soort van slaap waken op de storm/regen die vanaf 2200 uur zou losbarsten. Verder bezig geweest met nadenken over werk, mont ventoux, sex en weet ik veel. Om 0625 wakker en maar opgestaan. Voel me moe en brak. Het lichaam vraagt om rust maar het plan heeft voorrang. We pakken de voel in ontbijten en gaan op pad. 1,5 km op weg begint de eerste klim de dag 4300 over 6%. We beginnen in ons eigen tempo en zowaar we fietsen de hele berg op, na een kort water en foto’s moment. Top, het overwinningsgevoel op de top is weergaloos. We fietsen door naar theatre de Ladoye een indrukwekkend keteldal. Geweldig wat de natuur hier gemaakt. Dan door klimmen en dalen, wetend dat we een Korte dag hebben en aan gaan komen in een geweldige camping.

Ook de angstgegner van 11% komen we helemaal op (wie had dat gedacht) en dan nog even door naar la tour du meix.

De camping surchauffant is vol, maar we worden weggefrommeld op een plekje tussen de mobile homes. Daar Nederlanders die ons graag koffie aan bieden den stroom voor de Gps en de iPad. We kletsen wat, douchen en gaan dan naar het strand aan het meer. Wat een geweldige plek. Hier,had ik ook wel, Hélène willen ontmoeten. We zwemmen in het meer, lopen terug,,de kids gaan nog zwemmen in het zwembad en ik maak me druk,over het eten. Toch wat kleine inkopen gedaan,,pasta met chemische saus en cola. We eten veel, maar ik voel ook dat ik niet veel meer bij kan proppen.

En dan de fietsen nalopen.. Stefan lek ventiel, nieuwe band erop, cassette schoon maken, kost toch wel veel tijd.

Ook met Hélène gebeld, ik voel duidelijk hoe ik haar mis, hoe ik op zoek ben naar verbinding met haar. Hoe we alles aan herdefiniëren zijn, de prioriteiten. Wat is vakantie, hoe doe je dat eigenlijk, en hoe we zoeken naar meer tijd voor en met elkaar waarin we weer elkaar kunnen zien en ontmoeten los van werk en ouders zijn. Tranen verdriet, gemis en liefde,

Het eind van de avond is drakerig. Ik loop door de banden kwestie uit de tijd, en de kids willen nog dat ik ga zwemmen. Schoorvoetend ga ik,,en plons, ik knap zienderogen op. Hmm nog even de routen plannen en een biertje.

Stefan. Komt een beetje bedrukt aanlopen, hij heeft het helemaal gehad. De camping het zwembad, het meer, pff hij wil even niet meer fietsen na 12 dagen in het zadel. Morgen naar Pont d’ain, 78 km en dan een rustdag we need it!

We praten er nog over, hij hoofdpijn, is in de war en moe. Ik verzeker hem na morgen een rustdag in te lassen. Hier kunnen we niet blijven er zijn geen voorzieningen om voorraad in te slaan. We fietsen morgen weer samen, de aanspraak het gezamenlijke ik, vindt het wel prettig. Ik ga een beetje uit mijn vaste structuur, de tijd lijkt sneller te gaan, en wat aanspraak met een volwassen man, en een beetje reflectie is ook wel prettig. Ik voel me na deze korte dag en al het gezwem en geluier, het telefoontje met Hélène al stukken beter dan gisteravond. Ik heb wel zin in morgen. We gaan naar het hoogste punt van de route, en de weg van morgen lijkt me best spectaculair zo langs het water.

Gevoelens

Oeps! Vergeten in te vullen 😛

Hoofdstuk van Stefan

Deze etappe was zo gepiept! Hoewel, af en toe een ferme klim. Wel mooi uitzicht, that’s for sure. Dan op het einde de gevreesde 11% 150. Dat ging goed, totdat een k@t bus roet in het eten gooit. Lopen dus, Phoe, das geen pretje. We komen aan in la tour du meix en doen ons aankomst ritueel. Douchen, omkleden, eten, kletsen met Elias en Lara en liggen pitten. Morgen nog ff 77 km doorstampen en dan rustdag! Yes!

Tot morgen! Stefan 😉