Dag 13

Dag 13 La Tour du Meix- Pont de Ain 77km

De nacht was weer verschrikkelijk, dronken Fransen die eindeloos voor hun bungalows blijven ouwehoeren, bla, bla er komt geen einde aan. Er toch iets van gezegd maar dat mocht niet baten. Uiteindelijk toch (heel laat) in slaap gevallen, en om 0545 weer wakker omdat de Fransen achter ons hun gesprek nu bij de voordeur gingen voortzetten. Afijn, ik was vroeg op en dus ook snel klaar met de ochtend logistiek. Om 0759 staan we bepakt en bezakt bij de ontbijt plek bij het winkeltje voor de camping, en het is meer dan bewolkt. En dan gaan de hemelsluizen open. Onweer en regen, kletter de klater. We nemen maar de tijd om te ontbijten. Brood, een croissantsje, koffie erbij. De lokale winkelier weet me te vertellen dat het niet lang gaat duren. Ik vraag een uur, nee zegt hij drie dagen, geintje. Afijn, een uurtje later is het geregen voorbij, en met de nodige buurman en buurman humor stappen we op de fiets, wel een uur later dan de planning.

Jasjes nog aan, op weg naar de eerste klim van de dag naár het hoogste punt van de route. Hij gaat goed lekker gestaag omhoog paddelen, met zijn Drieën achter elkaar, in de koelte van de pas gevallen regen, helemaal super. We staan ineens boven op de berg. Top, wat uitzicht. En zo toeren we langs het azuurblauwe lac de vouglans, naar de barrage. Wat een geweldig gebied.

En zo tuffen we de hele dag door, voornamelijk naar beneden, met een accidentele klim, kort of langer, rusten, eten drinken.

Op de tweede rust voel ik ineens de tol die reis en met namelijk het korte slapen van de gelopen nachten breekt me op. In ben duizelig. Ook het weeë zoete eten van onderweg komt me de neus uit, en die van Stefan toch wel. Die had te weinig gegeten bij de laatste rust en betaald nu de prijs met lege benen, en een uitgepierd lichaam. Tegen heug en meug proppen we de suikerwafels, pain aux chocolat, appel en muesli reep naar binnen weggespoeld met eau de la communitee (water). En ergens neemt dan ineens de energie weer toe, vooral het uitzicht langs de route is geweldig. Van barrage baar barrage, langs het azuurblauwe water moeflons en rechts steile uitgeslepen rotshellingen, en schaduw en koelte van de regen. Wat een mooie etappe.

Pas bij de laatste rust gaat de warmte meespelen. Dan voelen we de hitte op ons neerdalen. Maar gelukkig is het dan nog maar 16 kilometer. Van Sous le pont naar Champeillon, door naar Bosserol en dan is daar zomaar Point d’ain. Met de TomTom de camping gezocht en hups er naartoe. Er is plek we zijn welkom, en snel een plek gevonden en ingericht, heerlijk douchen, de kleren al in de was, en afgesproken om samen uit eten te gaan omdat Elias en Lara morgen hun eigen weg gaan naar de Ardèche.

3 bier, pizza, friet en salade later, met een tonnetje ronde buik, geweldige pizza trouwens vlak voor de brug bij pizza casa. Gaan we terug. Nog even de wifi checken ( slechte verbinding trouwens) en foto’s op facebook gezet.

Morgen een welverdiende rustdag, route nalopen, boodschappen doen, skypen, fietsje nalopen, etc. Ik heb zin in de rustdag.

Gevoelens.

Het was weer fijn om contact met Hélène te hebben. Ik vnd het fijn met Elias en Lara en het is nu ook ok om weer met zijn tweeën verder te gaan. Fijn gezelschap maar ook weer verder met zij tweeën. De Jura is een mooi gebied..

Hoofdstuk van Stefan

De ochtend verliep vlekkeloos, tenminste, dat dacht ik. Toen we aan het ontbijten waren… REGEN! De sluizen open en Thor om hulp vragen. Na de onweersbui in de pedalen. Vrij simpel fietsen, minus de klimmen en de eh… Luciel Verne bergen. (Oftewel, ongeregistreerde bergen.) we komen na veel geploeter en getoeter aan in pont d’ aim, en eten daar met zijn 4en een pizza. Morgen uitslapen! Het is een wonder! Maar overmorgen wel door de Jura…

Truste! Stefan 😉